مبانی فقهی دیپلماسی مقاومت در برابر تحریم‌ها در نظام جمهوری اسلامی ایران

یکی از اصول مهم و اساسی اسلام  اصل «صلح» است.  مسلمانان، از صدر اسلام تا کنون در موارد زیادی، از این اصل در رشد و گسترش اسلام بهره برده­اند. جمهوری اسلامی ایران پس از انقلاب اسلامی، نیز با پذیرش اصل صلح در قانون اساسی، موجبات گسترش خود در روابط با سایر کشورها را فراهم آورده است. برخی از جوامع اسلامی به تصور اینکه این اصل در برابر تمامی دشمنان نظام اسلامی کاربرد دارد در پی مصالحه با کشورهای متخاصم دین و نظام اسلامی می­شوند. اما شواهد نقلی، عقلی و عینی نشان می­دهد این اصل تنها در مواردی کاربرد دارد که دشمنان نظام در پی جنگ یا توطئه علیه تمامیت ارضی نظام نباشند و در مواردی که دشمن از تمام حربه­های موجود همچون ترور دانشمندان و انواع تحریم­های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و ... استفاده می­کند کاربردی ندارد. بنابراین اصل اولی در مقابل این نوع دشمن، مقاومت و مبارزه است نه صلح. پژوهش حاضر با بررسی آیات، روایات و برخی شواهد تاریخی در پی اثبات اولویت اصل «مقاومت و مبارزه» در مقابل تحریم­ها، نسبت به اصل «صلح» در مقابله با دشمن متخاصم است.